JEDINI SARADNIK OKUPATORA KOGA JE TITO POŠTEDEO: Izbegao dve smrtne kazne, a zbog jedne rečenice je SUROVO osuđen

Lični ađutant kralja Aleksandra Prvog Karađorđevića, brigadni general Panta Draškić ličnost je o kojoj se malo zna u srpskoj istoriji, pošto su svi režimi težili da njegovo delovanje ostave obavijeno velom tajne.

Draškić je pre, i tokom prve polovine Prvog svetskog rata obavljao dužnost ličnog ađutanta srpskog regenta Aleksandra, a umesto smrtne kazne zbog članstva u Crnoj ruci, kao miljenik prestolonaslednika prošao je samo sa smenom sa položaja.

Kada je Aleksandar rešio da se obračuna sa Apison i njegovim saborcima, otkrio je da je u toj organizaciji bio i sam Draškić, što je razbesnelo budućeg kralja, ali je ipak zbog neverovatnih ličnih zasluga samog Pante, bio pošteđen najsurovije kazne.

Posle toga nastavio je svoju vojničku karijeru, sve do 1936. godine, a sredinom Drugog svetskog rata, ponovo je obukao uniformu, i to četničku, zbog čega je kasnije imao probleme.

Kao čovek neverovatnih karakternih osobina, uspeo je da postane jedini član kvinsliške vlade, koji je pošteđen smrti od strane novih vlasti u Beogradu, predvođenih Josipom Brozom Titom. Takođe, jedini je ministar te iste vlade koji je pomagao Jevrejima, često uz veliki rizik.

Pred novoformiranim sudom, po nastanku Federativne narodne republike Jugoslavije, osuđen je za veleizdaju i kolaboraciju sa neprijateljem, i to na svega 18 meseci zatvora, da bi odmah po priznaju Draškića da mu je bila čast što je kralj Alekasndar u svom medaljonu nosio komad Pantine lobanje koja je oštećena u ratu, dobio duplo veću kaznu.